Hania Raniszewska
„Kiedy jest czas skończyć taniec z duchami?. Z duchami przeszłości...”
Tak zatytułowałbym wywiad z Hanią. Wywiad, który się jeszcze nie odbył.
Słowa i muzykę ,którą komponuje Hania odzwierciedla wszystkie moje odczucia , uczucia i emocje.
Tak.
Od pewnego poranka, kiedy przeglądając strony w przestrzeni multimedialnej natknąłem się na podpowiedziany mi przez algorytm, koncert z Placu Inwalidów Paryżu (tu : cały koncert)
Hania Rani, któż to taki?
Hanna Maria Raniszewska to pełne nazwisko tej polskiej pianistki, kompozytorki i wokalistki (absolwentka m.in. Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina
W 2015 wraz z Dobrawą Czocher porwała się na interpretację piosenek Grzegorza Ciechowskiego. Dwa lata później założyła duet Tęskno, który wydał w 2018 roku płytę „Mi” (nominacja do Fryderyków 2019 w kategorii Fonograficzny debiut roku .
5 kwietnia 2019 ukazała się jej debiutancka płyta solowa Esja.
Rok 2020 obfituje już w owoce wieloletniej pracy Hani. Najpierw zdobywa nagrodę Fryderyka w kategoriach: Album Roku Alternatywa (za album "Esja")
była też nominowana w kategorii Producent Roku. Wydany w 2020 album „Home”została natomiast płytą roku w plebiscycie Gazety Wyborczej.
Hania jest kompozytorką muzyki filmowej, ilustracyjnej (jak ja to nazywam), którą można dowolnie wg swojego poczucia interpretować.
„Esja” to też jeden z pierwszych utworów Hani, który pochłonął mnie bez reszty
W muzyce, którą słyszę, czuje zarówno jej delikatność, podkreśloną przez śpiew oraz komunikację ze słuchaczami, słuchaczkami. Oglądając ją przez szklany ekran nie da się nie zauważyć jak wydobywa dźwięki muskając klawisze zarówno fortepianu i elektronicznych instrumentów współpracując z kontrabasem czy trąbką, gitarami czy saksofonem
Muzyka mająca dużo przestrzeni, która przemówiła do mnie zarówno tekstowo
i instrumentalnie. Odnosi się do wszystkich emocji, gdzieś przeżytych, do samotności, do przeszłości, która jednak gdzieś wraca z zapytaniem kiedy skończę taniec z duchami, kiedy wrócę do siebie – do domu...
Bogata wyobraźnia, osobiste wyznania czy doznania i umiejętność ich uzewnętrzniania w postaci muzycznej to wielkość Hani.
Nie spotkałem się do tej pory z kimś takim....Podziwiam, kontempluje, wysłuchuję
Zostawiam Was z Hanią
pozdrawiam
Piotr
Dla mnie osobiście Buka:
utwór na wywiad :
wracając do siebie:
instrumentalnie :
