czwartek, 30 października 2014

Moje Odkrycia cz. 6 Skalpel - Igor Pudło i Marcin Cichy



Cześć!


 Skalpel - sama już nazwa sugeruje nam że coś się będzie dziać. Będzie się cięło lub będzie ostro. Otóż moim skromnym zdaniem Skalpel wręcz wycina w muzyce swe tory, przecina utarte konwenanse. To fuzja elektroniki i jazzu. Tak udana że zainteresowała się nimi słynna wytwórnia Ninja Tune.
 Dwóch DJ Igor Pudło i Marcin Cichy wraz z towarzyszącym zespołem (instrumenty klawiszowe charyzmatyczna Joanna Duda (chciałem opublikować jej zdjęcie, na razie udało mi się uzyskać zgodę na podanie linku do pełnych profesjonalizmu zdjęć Pana Piotra Siatkowkiego) oraz perkusja- wielki pokłon dla nie mniej zjawiskowego Jana Emila Młynarskiego oraz wspomagającego DJ Spectribe) parę dni temu zagrali u siebie w domu, we Wrocławiu. 

 Do Wrocławia przyjechali z tego co widziałem nie tylko polscy słuchacze ale dużo zagranicznych gości. Koncert miał promować dwa ostatnie wydawnictwa „Simple” oraz „Transit” Zanim przejdę do koncertu chciałbym podzielić się z Wami wrażeniami z słuchania Skalpela.
 Ci którzy nie znają tej formacji : tak jak pisałem wcześniej na OLP nie da się ich zaszeregować. Bardzo mocno akcentują polski jazz lat 60 i 70 w swych aranżacjach.
Można się kłócić że co to za muzyka z komputera, ale też najpierw trzeba ich posłuchać. Słuchając Skalpela ma się wrażenie że słucha się prawdziwego kontrabasu, saksofonu czy trąbki.
 Skalpel niejednokrotnie towarzyszy mi podczas długich zimowych wieczorów przy książce, jednak długo nie można było się skupić na tej drugiej bowiem Marcin i Igor zabierali mnie w fantastyczną podróż muzyczną. Nie jest to muzyka, którą polubi każdy. Nie można ich pobieżnie słuchać, ale jak się oddasz niej bez reszty tak wpadniesz po uszy. Skalpel działa na mnie i łagodząco i energetyzująco, jest doskonały do knajpki z jazzem i do wieczornej lampki wina przy świecach. Są magnetyzująco uzależniający.
 W czasach szybkiego konsumpcjonizmu Skalpel swą muzyką znowu łamie stereotypy, do tej muzyki trzeba mieć czas, trzeba usiąść, pomyśleć, oddać się jej. Bez reszty.
Jako słuchacz różnego rodzaju muzyki poddałem się im. Powtarzające się motywy hipnotyzują słuchacza. Ogromny plus dla perkusji, która nigdy jest odtwarzana z komputera.
 Dla mnie to tak jak pisałem nr 1 jeśli chodzi o muzyków niezależnych, niesztampowych wychodzących ponad przeciętność, ponad wszystko. Po raz kolejny powiem że muzyka nie zna żadnych granic! I to jest piękne. :D
 Chętni do posłuchania? Ja zawsze :D. Aha o koncercie: Igor i Marcin przyjechali do swojego rodzinnego miasta gdzie zostali bardzo gorąco przyjęci przez po brzegi wypełniony przez fanów Klub Eter. Zespół wszedł na scenie o 21.30. Spodziewałem się że będzie tylko nowy materiał z "Transit", pozytywnie mnie zaskoczyli grając, a raczej przerabiając swe największe przeboje m.in. Shivers, Konfusion, If Music Was That Easy, Break In czy na bis nieśmiertelny Sculpture.
  Były też najnowsze wideoklipy m.in. do utworu „Soundtrack” z Epki Simple
Generalnie aż nie chciało się wychodzić z klubu. W pobliskim hotelu byłem jakoś przed północą.
  Kładąc się spać oraz w drodze do pracy następnego dnia cały czas byłem pod wpływem SKALPELA. I dobrze. :D
  Poniżej link do strony  :Pani Joanna Duda w obiektywie Piotra Siatkowskiego


a poniżej moje bardzo skromne zdjęcia.


Przygotowania do koncertu
 
Logo......

 Na ekranie najnowszy teledysk "Soundtrack" do epki Simple





Igor i Marcin [fot za: http://skalpel.bandcamp.com/]

Co ja mogę jeszcze powiedzieć. Chyba : Dziękuję Panowie że pojawiliście się kiedyś w moim życiu.

Piotrek Floydomaniak Marchewa Wszędobylski

niedziela, 26 października 2014

Moje odkrycia cz. 5 Wojująca Ryba czyli Derek William Dick alias FISH



Cześć. Dziś wspomnienia z koncertu. :D 


  Przez wieki utarło się że ryby i dzieci głosu nie mają. Nic bardziej mylnego!! Przynajmniej jeśli chodzi o ryby a zwłaszcza o jedną, wojującą swym głosem rybę.
  Wiecie o kim mówię. Fish a właściwie Derek William Dick. Znany z działalności solowej i zespołowej z Marillion. Każdy chyba z większości słuchaczy zna przeboje wczesnego Marillion z Fishem właśnie z nieśmiertelnym utworem Keyleigh.
 Ale nie o Marillionach dziś będę pisał tylko właśnie o Wojującym z wojną Fishu.
Z moich skromnych obserwacji ten 56 letni artysta osobiście ceni spokój, ciszę i oswaja się z upływającym czasem.

Tyle obserwacji wynikających z fotografii umieszczanych przez samego Fisha.

  Tymczasem w czasie koncertu we Wrocławiu podczas Tourne po Europie Fish ze spokojnego, cichego domatora przeistoczył się w wojownika. Derek na scenie mimo upływających lat, dalej jest charyzmatycznym wokalistą nie przebierającym w ekspresji. Fish w głównej mierze przedstawił słuchaczom swój nowy materiał z płyty „Feast of Consequences”

  W tym czasie, w którym żyjemy, na skraju różnych zawirowań polityczno-militarnych temat podjęty przez Fisha na tym krążku jest ciągle aktualny. Artysta pokazuje nam i przypomina dysydentom politycznym Wielką Wojnę. Przedstawia zawiłe aspekty oraz zmusza do refleksji.   Mimo ciężkiego tematu muzyka oraz głos Dereka powodują że ja jako słuchacz oddaje się muzyce, genialnym akustycznym brzmieniom.
  Oprócz ostatniej płyty Fish przypomniał też początki i późniejsze albumy ze swej solowej kariery zaraz po opuszczeniu Marillion. Były kawałki z „Vigil in a Wilderness of Mirrors” z „13 th Star”. Były też nieśmiertelne przeboje z okresu z Marillion :” Slainte Mhath”, Heart Of Lothian. Publiczność która żywiołowo przyjęła swojego, tak swojego ulubionego artystę, człowieka, przyjaciela zgotowała niejednokrotny bis. A na bis Fish wykonał między innymi „Incubus” z płyty Fugazi. Wszystko to przy gorącej atmosferze publiczności, której Derek jest zawsze bliski. To był wspaniały koncert do którego wspomnieniami będę zawsze wracał

Dziękuję wszystkim fanom muzycznym, którzy byli ze mną we Wrocławiu.
Pozdrawiam Was Serdecznie
Piotrek Floydomaniak Marchewa


Poniższe zdjęcia wykonane telefonem komórkowym.





poniedziałek, 13 października 2014

Muzyka Bez Granic



Hej!  
Wróciłem z mojej trzeciego festiwalu muzycznego Rawa Blues odbywającego się w Katowickim Spodku. 
Już podczas tego wspaniałego muzycznego festiwalu stwierdziłem że muzyka jednak nie zna granic. Żadnych GRANIC!!!
I wiecie co : to jest to co najpiękniejsze w ludziach. Niepotrzebne nam są wojny, zbrojenia, propaganda. Wystarczy nam muzyka żebyśmy wszyscy byli równi. To przepiękne widoki uśmiechniętych ludzi, niezależnie od wieku, pozycji społecznej, koloru skóry, ubioru czy wieku.

Wrażliwość na muzykę, na to co przedstawiają artyści jest ta sama. Wszyscy potrafią się bawić, niektórzy na swój sposób, ale się bawią. Muzyka jest odskocznią, jest światem do którego można razem wejść bez obaw, że się jest innym.
Co mną tak wstrząsnęło. Ano ja sam. 

Wyszło na scenę parę dziadków. I tak przez chwilę się zastanawiałem po co oni tu są i dlaczego. Już wiedziałem po chwili dlaczego, abym otworzył oczy i uszy, bowiem udowodnili że nic nie jest ważniejszego niż muzyka płynąca prosto z serca. D

Panowie dość że niewidomi, to ich wiek 70-80 a może i więcej nakazywał szacunek, ale nie!!! Blind Boys of Alabama mieli tyle energii co niejeden dwudziestolatek mógł im pozazdrościć.
Panowie zrobili istny show, to mistrzowie stylu, elegancji, nastroju. Wiedzą jak porwać cały katowicki Spodek.
Jak będę w ich wieku i powiem że się źle czuję to muszę sobie przypomnieć jaką mieli siłę.
Jestem pod ich ogromnym wrażeniem cytując mistrza ceremonii:
" Feel You good??"
Kłaniam się najniżej jak potrafię.
Piotrek
Blind Boys of Alabama

Zdjęcia zrobione telefonem komórkowym

środa, 8 października 2014

Osobista Lista Przebojów cz.6 ELEKTRONIKA vol.2

Cześć! :D
  No wreszcie. Udało mi się wrócić do redagowania OLP. 
Prowadzenie trzech blogów jednocześnie połączone z małą ilością czasu tak skutkuje, nie mniej jednak chciałbym WAM 
podziękować : że jesteście, czytacie, słuchacie.

  Znajomy mnie się pyta kiedy na to znajduję czas i czy od razu to piszę co mam w głowie. Otóż nie. Układam sobie pewne rzeczy, zapisuje ale nie publikuje. Kiedy znajduje odpowiedni moment siadam składam i już. Ot co :D

Dziś zajęcia z elektroniki tej elektroniki XXI wieku. Powiem tak że nie wszystko mi się w niej podoba, ale są zespoły, ludzie i projekty które nawiązują do tej starej elektroniki.

Moja 10 elektroniki w nowym wydaniu. Posłuchajcie i podzielcie się opiniami

10. 
Może i jednorazowy i przebrzmiały i z jednym świetnym albumem. Kolorowe pejzaże muzyczne to mi tylko się kojarzy z tym wykonawcą. 
Robert Miles z albumem Dreamland. Gdyby nie "Children" nie byłby aż tak rozpoznawalny




Miejsce 9. :

Za spokój i oryginalność. Odkryłem jego stosunkowo niedawno, bowiem jakieś 3 -4 lata temu.  Chicane a właściwie Nick Bracegirdle. Jego wizja muzyczna doceniły takie zespoły jak Clannad, remixował między innymi t Everything but the Girl, B*Witched, Bryana Adamsa czy Enigmę.

 


Miejsce 8. 

Pójdźmy dalej tym tropem. Jedno z wcieleń wybitnie uzdolnionego Rogera Shah'a. Wydawnictwa tego zespołu charakteryzują się tym że wydane są na 2 płytach. Pierwsza jest chilloutowa, druga znacznie szybsza. Ja jednak zostaję przy tej pierwszej :D




Miejsce 7. Już zaczynają się schody bo nie wiem co wybrać.

Może Daft Punk  duet z Francji z najnowszą produkcją, która podbija świat. "Random Access Memories". Fantastyczna robota. Bardzo fajnie słucha się całej płyty. Warto wspomnieć o soundtracku do TRON Legacy. Polecam!!!


6. Zostajemy we Francji. Niektórzy zwą ich prekursorami ówczesnej elektroniki. Duży sukces jednego albumu, stanowiącego połączenie chilloutu, elektroniki i ambientu. Powiem tak jak ich słucham to momentalnie staję się spokojniejszy, cała zła energia gdzieś ulatuje. W powietrze :D
Zespół AIR i niezatapialny album Moon Safari z 1998 roku!!!



5.  Powiem Wam że na tym miejscu u mnie jest Richard Melville Hall czyli dość popularny Moby. Moby tak wiele wyprodukował że sam nie wiem co wybrać? Dla mnie Hotel z 2005 roku. A dla Was? Znalazłem taki fragment z koncertu :



 
4.  Zostały mi 2 polskie zespoły i 2 zagraniczne. Heh. Trudny wybór

Zaryzykuje. 

2 pasjonatów związanych ze słynną wytwórnią Ninja Tune, Niezależni, nie sztampowi, nie kwalifikujący się ani do elektroniki ani do jazzu. Łączą to co wydawałoby się nieosiągalne. Udało im się. Moi faworyci jeśli chodzi o muzykę niezależną. Zrobili karierę za granicami Polski. Później ich doceniliśmy.  Nie jest to muzyka łatwa w odbiorze, ale jak się ją zrozumie to się ją pokocha bez granic. Dziękuję Panowie  : Marcin Cichy i Igor Pudło czyli Skalpel



Wielka 3 : 
Fani pewnie się na mnie pogniewają, że 3 a nie pierwsze miejsce. ATB czyli André Tanneberger. Wielka postać w świecie współczesnej DJ. Wiele jego albumów to albumy dwupłytowe, z zasadą podobną do Rogera Shah'a. ATB wydaje także kompilacje różnych artystów pod swoim szyldem, w serii DJ in the mix...... Mnie podobają się wolniejsze kawałki. Ulubioną płytą jest chyba Trilogy, chociaż Distant Earth czy Futures Memories też jest bardzo dobra. 
Mój ulubiony kawałek z Heather Nova :


2. Nasz rodzimy multitalent. Bardzo chilloutowy, bardzo wszechstronny Andrzej Smolik znany tylko z nazwiska. Kompozytor, producent i multiinstrumentalista. Dzięki Andrzej!!!! :D
Cztery płyty które zapadają głęboko w pamięć:




No i 1.  Schiller - czyli od 2003 roku jednoosobowy  (Christopher von Deylen) zespół tworzy praktycznie same przeboje nie bojąc się śmiałych połączeń brzmień elektronicznych i muzyki poważnej. Mówią o tym utwory z Sarah Brigtman, Andrea Bocelli, Mikiem Oldfieldem. Od 2003 roku odnosi same sukcesy. Płyty Leben, Tagtraum, Sehnsucht, Desire, koncert Atemlos czy ostatni Opus zna chyba już każdy. Oprócz muzyki muszę zaznaczyć że koncerty Schillera to również świetna i świetlna zabawa

Posłuchajmy razem:




[źródło: http://pep1000.files.wordpress.com/2010/01...]


Na dziś to wszystko ale obiecuję nie będziecie musieli długo czekać na kolejną listę... tylko muszę sobie przypomnieć jakim gatunkiem muzycznym chciałem się z Wami podzielić

Pozdrawiam Was
Piotrek Floydomaniak Marchewa Wszędobylski